Hundrað þúsundasta flugvélin á árinu fer um íslenska úthafsflugstjórnarsvæðið í dag og hafa frá upphafi aldrei verið fleiri á einu ári.

 

Ætla má að um svæðið fari alls um 105.000 vélar á öllu árinu 2007, sem er um 43% aukning umferðar á aðeins tíu árum. 

 

Á sama tíma og umferðin um íslenska flugstjórnarsvæðið eykst gríðarlega hefur fjöldi flugumferðarstjóra við störf hins vegar haldist nánast óbreyttur, með tilheyrandi álagi á þá og aðra góða starfsmenn í flugstjórnarmiðstöðinni í Reykjavík.

 

Flugumferðarstjórar sjá ástæðu til þess að nefna framangreint á þessum merkilegu tímamótum og vekja jafnframt athygli á því að áfallalaus aukning flugumferðar er ekki sjálfgefin. Í því sambandi má benda á skýrslu nefndar á vegum samgönguráðherra frá árinu 1997 um störf flugumferðarstjóra. Þar kom fram að á tímabilinu 1987-1997 hefði flugumferð um íslenska flugstjórnarsvæðið aukist um 35%. Á sama tíma hefði fjöldi flugumferðarstjóra hins vegar verið nánast óbreyttur. Þessari umferðaraukningu var mætt með auknu vinnuframlagi flugumferðarstjóra, betri tæknibúnaði og hagræðingu í vinnuskipulagi. Einnig kom fram í skýrslunni að miklar kröfur væru gerðar til flugumferðarstjóra um árvekni og fumlausa starfshætti á álagstímum.

 

Þessar kröfur hafa leitt til þess að flugumferðarstjórar þurfa að hætta störfum fyrr en aðrir launamenn á vinnumarkaðinum.  Þá felst í starfinu að vinna verður á vöktum og vinnuálag er oft á tíðum meira en almennt gerist.

 
Fáir verða varir við árangur erfiðis flugumferðarstjóra í starfi sínu „á bak við tjöldin“. Þannig á það líka að vera og  bendir þá ekki til annars en að þeir skili verkum sínum af prýði. Það sem bent er hér á er hins vegar alþjóðlegt vandamál, því miður. Alþjóðasamtök flugumferðarstjóra hafa þannig verulegar áhyggjur af því að flugumferðarstjórum við störf víða um heim fjölgi ekki í samræmi við aukin umsvif í fluginu. Þetta eykur álag á starfsmenn við flugumferðarstjórn með tilheyrandi hættu á þreytu og streitu og getur, eðli málsins samkvæmt, haft áhrif á flugöryggi.